به گزارش «فرهیختگان آنلاین»، امروز مصادف است با یکصدمین سالروز صدور اعلامیه بالفور برای تاسیس وطن ملی یهود در خاک فلسطین؛ در دوم نوامبر 1917 آرتور جیمز بالفور، وزیر وقت دولت استعماری بریتانیا اعلامیه‌ای رسمی منتشر کرد که طی آن دولت این کشور به‌عنوان یکی از کشورهای پیروز جنگ جهانی دوم برای یهودیان حق ایجاد وطن ملی را قائل شد. بعدها با سپرده شدن قیمومیت فلسطین به انگلستان توسط جامعه ملل (1922) در چارچوب قرارداد سایکس – پیکو، در عمل زمینه‌سازی برای مهاجرت یهودیان دنیا به فلسطین و سپس تاسیس رژیم جعلی به نام اسرائیل آغاز شد.
درنهایت با پایان یافتن قیمومیت انگلیس بر فلسطین در 14 می 1948 به جای کشور فلسطین، دولت جدیدی به نام اسرائیل اعلام استقلال کرد.
در این یادداشت کوتاه بنا نیست دلایل و انگیزه‌های انگلستان در تبانی با زرسالاران یهودی آن دوران برای تاسیس اسرائیل در قلب امت اسلامی را ذکر کنم، بلکه هدف نگارنده یافتن پاسخ به این سوال است که چرا دولت انگلیس به‌عنوان یک کشور دموکراتیک حالا که همه شهروندانش به جنایت و خیانت‌آمیز بودن این اقدام علیه فلسطینی‌ها اقرار دارند حاضر به عذرخواهی نیست؟
از زمان قیمومیت انگستان بر فلسطین در سال 1922 تا ثانیه‌های آخر این قیمومیت (14 می 1948) پنج قیام فلسطینی‌ها که به توطئه اشغال فلسطین واقف شده بودند، سرکوب شد و صدها فلسطینی و عرب و در راس آنها شیخ عزالدین قسام رهبر قیام ضد استعماری به شهادت رسیدند.
با پایان یافتن قیمومیت و آغاز اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی اسرائیل در سال 1948 میلادی، 945 هزار نفر از شهروندان فلسطینی از سرزمین خود به زور سلاح و رعب و وحشت رانده شدند. این در حالی است که یک میلیون و 400 هزار فلسطینی در سال 1948 در هزار و 300 روستا و شهر فلسطین ساکن بودند. صهیونیست‌ها در آن سال 774 روستا و شهر فلسطین را به تصرف خود در آوردند، 531 روستا و شهر را منهدم کردند و بیش از 70 قتل عام مشهور از جمله قتل عام مردم روستای دیریاسین و کفرقاسم علیه فلسطینیان به راه انداختند که به شهادت بیش از 15 هزار فلسطینی انجامید.
این جنایت اسرائیل که ادامه خیانت انگلیسی‌ها بود تا امروز نیز ادامه دارد. هم اینک پنج میلیون فلسطینی در دنیا آواره‌اند، یک میلیون نفر بازداشت شده‌اند، هزاران دونم (معادل 365 کیلومترمربع) از خاک فلسطین مصادره شده و در آن برای مهاجران یهودی شهرک ساخته‌اند، صدها مسجد ویران و صدها مدرسه تخریب شده است. ده‌ها هزار نفر اعم از زن و کودک شهید، صدها هزار نفر معلول و هزاران خانواده بی‌سرپرست شده‌اند.
مهم‌تر از همه اینکه نه‌تنها امنیت فلسطینی‌ها بلکه ملت‌های منطقه به واسطه حضور تنش‌آفرین اسرائیل سلب شده است. حق داشتن امنیت از جمله حقوق طبیعی و مقدم انسان و اساس برخورداری از دیگر حقوق و آزادی‌های اساسی انسان است.»
مفهوم امنیت به عنوان شرط بنیادین حیات انسانی در همه جای دنیا قابل درک بوده و همواره مورد تاکید قرار گرفته است ولی طی 70 سال گذشته اسرائیل این حق را از ملت‌های منطقه گرفته و انگلیسی‌ها که مدعی دفاع از حقوق و آزادی‌های اساسی مردم هستند نه‌تنها سکوت کرده‌اند که به بزک و چهره‌آرایی اسرائیل پرداخته‌اند. با وجود این دولت انگلیس در آوریل سال گذشته با هرگونه معذرت‌خواهی از فلسطینیان به خاطر صدور این اعلامیه که زمینه‌ساز تاسیس اسرائیل شد، مخالفت و با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد که اعلامیه بالفور مساله‌ای تاریخی است و این کشور قصد معذرت‌خواهی به خاطر صدور آن را ندارد، بلکه به نقش بریتانیا در تاسیس «کشور اسرائیل» افتخار می‌کند.
این همان «منطق متناقض غرب» در قبال ملت‌های دنیا و جهان اسلام است که در نامه دوم رهبر معظم انقلاب به جوانان غربی صراحتا به آن اشاره شده است. آنجا که معظم‌له فرمودند: «لشکرکشی‌های سال‌های اخیر به دنیای اسلام که خود قربانیان بی‌شماری داشت، نمونه‌ای دیگر از منطق متناقض غرب است.
کشورهای مورد تهاجم، علاوه‌بر خسارت‌های انسانی، زیرساخت‌های اقتصادی و صنعتی خود را از دست داده‌اند. چگونه می‌توان کشوری را به ویرانه تبدیل کرد و شهر و روستایش را به خاکستر نشاند، سپس به آنها گفت که لطفا خود را ستمدیده ندانید! به جای دعوت به نفهمیدن یا از یاد بردن فاجعه‌ها، آیا عذرخواهی صادقانه بهتر نیست؟ رنجی که در این سال‌ها دنیای اسلام از دورویی و چهره‌آرایی مهاجمان کشیده است، کمتر از خسارت‌های مادی نیست.
